با گسترش جوامع و داد وستد‌های فراوان، ایجاد شرکت‌های تجاری در کنار اشخاص حقیقی که مبادرت به تجارت می‌کنند امری اجتناب ناپذیر است. و بر همین مبنا همیشه شرکت‌های تجاری در پی راهی برای کم کردن هزینه‌های خود بوده‌اند که یک از این شیوه‌ی کم کردن هزینه، ادغام شرکت‌ها میباشد.

ادغام یک راه حل بسیار مناسب است که شرکت‌ها برای اهداف مختلفی به آن متوسل می‌شوند. ودر زمان‌های گوناگون شاید بتواند راه گشای بسیاری از مشکلات باشد. می‌توان برای نمونه فرار از اطاله زمان انحلال شرکت را اشاره کرد. زیرا در ادغام دیگر زمان انحلال وجود ندارد. لازم به ذکر است در ادغام شرکت‌ها اهداف و منافع زیادی وجود دارد.

البته ایراداتی هم وجود دارد که مهمترین آنها انحصار طلبی وگرفتن قدرت انحصاری بازار است. لذا شایسته است نظام حقوقی هر کشور در مورد این موضوع مقررات دقیقی را در نظر بگیرد.در حقوق ایران قانون تجارت 1311 و لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347اشاره‌ایی به ادغام نکرده است. ولی در قانون شرکت‌های تعاونی مصوب 1350 مواد 95 تا 106 به این امر اختصاص یافته است. در قانون بخش تعاونی مصوب 1370 وآیین نامه آن نیز ادغام مورد بررسی قرار گرفته است. قوانین فوق‌الذکر ادغام را در شرکت‌های دولتی مورد بررسی قرار داده است.در قانون برنامه چهارم توسعه در بند الف ماده 40 خود ادغام شرکت‌های خصوصی را بیان می­کند. و همچنین قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 1380در ماده 111 از منظر مالیاتی به ادغام مینگرد. و در قانون پنج ساله پنجم مصوب 1389 نیز در ماده 105 از ادغام صحبت به میان می‌آید. و در لایحه تجارت 1384و1390 نیز سعی شده برای ادغام قوانینی مدون شود. ادغام درحقوق انگلیس سابقه طولانی‌تری نسبت به حقوق ایران دارد. و در حال حاضر قانون سال 2006 و اصلاحات بعدی آن مورد نظر میباشد.